Με μικρά βήματα προς τον 3ο Μεγάλο αγγλικό Πόλεμο: ο λύκος βγήκε επιτέλους από το δάσος

Οι δύο πρώτοι μεγάλοι παγκόσμιοι πόλεμοι ήταν εξ ολοκλήρου το έργο της Μεγάλης Βρετανίας. Το τρίτο θα είναι επίσης. Μέχρι τώρα, όλος ο κόσμος επικεντρωνόταν στις Ηνωμένες Πολιτείες και τη φλυαρία τους στις σχέσεις τους με τον υπόλοιπο κόσμο. Αλλά ο πραγματικός διευθυντής της ορχήστρας είναι και παραμένει η Βρετανία, της οποίας η κυβέρνηση έλαβε προφανώς την εντολή να ενεργοποιήσει το τούρμπο για ένα τρίτο κατακλυσμό που δυσκολευόταν να γεννηθεί.

Οι ευρωπαίοι σύμμαχοι είναι, ως συνήθως, μόνο λακέδες, ή απλά όργανα, και θα είναι κυρίως οι μόνοι που θα πληρώσουν το τίμημα των μυστικών κατευθυντήριων γραμμών της Αγγλίας. Δυστυχώς, η ιστορία μας έδειξε ότι ο πιο ζωντανός από αυτούς τους λακέδες είναι η Γαλλία, πάντα στη πρώτη γραμμή όλων των πολέμων που πυροδοτήθηκαν στη σκιά της Δόλιας Αλβιώνας, με εξαίρεση το μοναδικό πόλεμο στο Ιράκ στον οποίο ο Ζακ Σιράκ δεν ήθελε να συμμετάσχει. Πρέπει να φοβόμαστε ότι πάλι η Γαλλία θα αναλάβει για λογαριασμό της την άθλια υπόθεση δηλητηρίασης που δημιουργήθηκε ολόκληρα από την Μέι και θα ντυθεί με το φόρεμα του σωτήρα του πολιτισμού και του κόσμου.

Η υπόθεση του Salisbury, όσο τρελο-παράξενη να είναι, επαρκεί κατά μεγάλο μέρος ως πρόσχημα για να προκαλέσει τον κατακλυσμό, όπως και κάθε άλλο γεγονός, ανεξάρτητα από το πόσο ασήμαντο είναι. Είναι μόνο η σπίθα της αρχής, γιατί τώρα είναι που όλα ξεκινούν. Οι συναντήσεις, οι διατριβές, οι αυξανόμενοι τόνοι, οι απειλές και όλα αυτά με τη βοήθεια των μέσων μαζικής ενημέρωσης, όλα αυτά θα υπολογιστούν έτσι ώστε να αυξάνονται σταδιακά οι εντάσεις ώστε να φτάσουν σε σημείο μη επιστροφής όπου κανείς δεν μπορεί πλέον να κάνει πίσω. Οι Βρετανοί πάντα ενεργήσαν έτσι και πάντα δούλεψε.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες, που όλοι τις θεωρούν κυρίους του κόσμου, είναι, παρόλο που είναι συνένοχοί τους, βαλέδες όπως και οι άλλοι. Αποτελούν, σε κάθε περίπτωση, ο κύριος ένοπλος βραχίονας όλου του ατλαντικού πολεμικού μηχανισμού που διαχειρίζεται στη σκιά από το Λονδίνο. Η ηγετική δύναμη του κόσμου είναι ένα εργαλείο, ακριβώς όπως το ΝΑΤΟ το οποίο χρηματοδοτεί και διευθύνει στρατιωτικά. Κατανοούμε ότι το Ηνωμένο Βασίλειο δεν χρειάζεται να είναι μέλος της ΕΕ για να ηγηθεί του κόσμου του. Η υψηλή χρηματοδοτική δύναμη και το ΝΑΤΟ βρίσκονται εκεί για να το κάνουν για εκείνο. Το σίριαλ με επεισόδια του Brexit δεν έχει ακόμη αντιληφθεί, σχεδόν δύο χρόνια μετά το δημοψήφισμα του Ιουνίου 2016, για αυτό που είναι πραγματικά: μια τεράστια φάρσα. Από το εσωτερικό ή το εξωτερικό της ΕΕ, η Μεγάλη Βρετανία θα συνεχίσει να χειραγωγεί την Ευρώπη με την ίδια μαεστρία, μέσω του ΝΑΤΟ, της γερμανικής βιομηχανίας, των γαλλικών "δικαιωμάτων του ανθρώπου", και της στρατιωτικής ισχύος των ΗΠΑ με το δολάριο τους.

Υπάρχει, ωστόσο, η ελπίδα ότι όλο αυτό το σινεμά γύρω από τη δηλητηρίαση του Ρωσοβρετανού διπλού πράκτορα Σεργκέι Σκριπάλ δεν αποσκοπεί στη δημιουργία μιας γενικευμένης στρατιωτικής αντιπαράθεσης. Πράγματι, το παρελθόν μας δείχνει ότι, στις μεγάλες ένοπλες συγκρούσεις, η Μεγάλη Βρετανία πάντα φρόντισε να προωθηθεί με μάσκα, τοποθετώντας τους συμμάχους της (τις Ηνωμένες Πολιτείες ή τη Γαλλία) στην πρώτη γραμμή. Η υστερία που συντηρείται από την Μέι με τόσο βίαιο και τόσο ορατό επιθετικό τρόπο, μπορεί να εξυπηρετήσει άλλους σκοπούς που δεν γνωρίζουμε ακόμα, αλλά οι οποίοι δεν θα αργήσουν πολύ να φανούν, εκτός κι αν η απογοήτευση να δει τον τρίτο πόλεμο να απομακρυνθεί ώθησε τον αγγλικό λύκο να εξέλθει από το δάσος.

Μετάφραση από γαλλικά: Κριστιάν Ακκυριά

 Avic -  Διεθνές Δίκτυο

reseauinternational.net//