Παντελής Σαββίδης: Γιατί «διαβάζει» λάθος η κυβέρνηση τη συγκέντρωση της Θεσσαλονίκης

• 
  (Φωτ.: ΑΠΕ-ΜΠΕ / Σωτήρης Μπαρμπαρούσης)

Μετά την προχθεσινή συγκέντρωση στη Θεσσαλονίκη αξίζει να κάνουμε μια αποτίμηση για να δούμε και την πορεία του πολύ σοβαρού θέματος της ονομασίας και ορισμένες εσωτερικές πολιτικές ισορροπίες.

1. Δεν έχει σημασία πόσες χιλιάδες άνθρωποι συγκεντρώθηκαν. Δεν αμφιβάλλει κανείς πως ήταν μια μεγαλειώδης συγκέντρωση.

2. Οι διαδηλωτές, ως προς τις πολιτικές τους πεποιθήσεις, διέτρεχαν οριζόντια το πολιτικό φάσμα. Υπήρχαν άνθρωποι που ανήκουν από την άκρα Αριστερά ως την άκρα Δεξιά. Η διαπίστωση αυτή επιβάλλει μια επαναθεώρηση της προσέγγισης του προβλήματος. Η προσπάθεια επίλυσής του απαιτεί άλλη πολιτική.

3. Τη συγκέντρωση δεν την οργάνωσε η ομογένεια. Η ομογένεια βοήθησε τους οργανωτές, ως ένα σημείο, αλλά δεν την οργάνωσε. Υπήρχε μια πολύ ολιγομελής ομάδα που διευθέτησε τα στοιχειώδη οργανωτικά. Μέχρι την Παρασκευή δεν ήταν σίγουρο ότι η συγκέντρωση, σε ό,τι αφορά τους οργανωτές, θα γινόταν.

4. Η συγκέντρωση αυτοοργανώθηκε, ουσιαστικά, από τη δυναμική που αναπτύχθηκε στην κοινωνία. Λες και περίμενε η κοινωνία το σύνθημα, και όταν της δόθηκε ανταποκρίθηκε. Είναι η πρώτη φορά στην Ελλάδα που πραγματοποιείται μια τόσο μεγάλη συγκέντρωση οργανωμένη από τα κοινωνικά δίκτυα και το διαδίκτυο.

Το γεγονός αξίζει να μελετηθεί.

5. Η απουσία συγκροτημένης και προβεβλημένης οργανωτικής ομάδας βοήθησε στην προσέλευση. Ο κόσμος που συμμετείχε ήθελε να δώσει ένα παρών. Και ένιωσε πιο ελεύθερος όταν διαπίστωσε πως για οποιονδήποτε λόγο κανείς δεν θα μπορούσε να εκμεταλλευτεί τη συμμετοχή του.

6. Στη συγκέντρωση σαφώς και συμμετείχαν και ακροδεξιά ή φασιστικά στοιχεία, όπως και διάφοροι γραφικοί τύποι. Αλλά είχαν εξαφανιστεί μπροστά στο μεγάλο πλήθος των διαδηλωτών. Όπως θα επισημάνουμε και παρακάτω, είναι τραγικό λάθος να επιχειρείται η αποδόμηση της συγκέντρωσης με την επίκληση της παρουσίας αυτών των στοιχείων. Η κυβέρνηση και τα πολιτικά κόμματα θα πρέπει να προχωρήσουν τις διαδικασίες προσέγγισης με τη γειτονική χώρα, ξαναδιαβάζοντας τις διαθέσεις της κοινής γνώμης και αναζητώντας διαφορετικούς τρόπους επικοινωνίας μαζί της. Το «Μακεδονικό» δεν είναι από τα προβλήματα των οποίων η λύση επιβάλλεται στην κοινωνία. Γι’ αυτό είναι λάθος η δημόσια δήλωση του υπουργού Εξωτερικών ότι η συγκέντρωση δεν θα επηρεάσει τη διαδικασία λύσης. Αυτό δείχνει νευρικότητα. Αυτά τα πράγματα δεν λέγονται δημοσίως.

Στις δημοκρατίες, και μάλιστα στις σύγχρονες, οι συγκεντρώσεις τόσου αριθμού πολιτών δεν περιφρονούνται. Η υπόθεση χρειάζεται άλλου είδους διαχείριση.

7. Ήταν τραγικό λάθος οι αναφορές του εν αποστρατεία στρατηγού Φραγκούλη Φράγκου. Το ίδιο λάθος είναι και η εστίαση από τον προπαγανδιστικό μηχανισμό της κυβέρνησης, για την αποδόμηση της συγκέντρωσης και των μηνυμάτων της, μόνο στον στρατηγό. Η ομιλία του στρατηγού σχολιάστηκε αρνητικά και από πλήθος συμμετεχόντων. Και ο στρατηγός και όσοι τον υποστηρίζουν ήσαν και αυτοί ελάχιστο μέρος της συγκέντρωσης.

8. Η κυβέρνηση και τα πολιτικά κόμματα πρέπει να διαβάσουν καλά τη συγκέντρωση και να εξάγουν τα αναγκαία συμπεράσματα διότι η διαδικασία προσέγγισης με τη γειτονική χώρα πρέπει να προχωρήσει. Αλλά δεν μπορεί να προχωρήσει με την επιβολή λύσεων. Χρειάζεται αλλαγή του προτύπου δημόσιας διαχείρισης του θέματος.

9. Όσο λάθος είναι να χαρακτηρίζουν ορισμένοι κύκλοι της κυβέρνησης και του πολιτικού συστήματος μια μεγαλειώδη συγκέντρωση ως σύναξη χουντικών και ακροδεξιών στοιχείων, άλλο τόσο λάθος είναι να χαρακτηρίζεται ως άπατρις όποιος αναζητά λύση μέσω μιας σύνθετης ονομασίας. Αν εξαιρέσει κανείς ορισμένες αντιεξουσιαστικές ακρότητες του είδους «Έλληνας δεν γεννιέσαι αλλά καταντάς», που και αυτές μάλλον πηγάζουν από έναν νεανικό ενθουσιασμό αντίδρασης σε οτιδήποτε διατυπώνεται δημοσίως, δεν είναι απάτριδες όσοι βλέπουν διαφορετικά το συμφέρον της χώρας, είτε το ονομάζουμε εθνικό είτε της κοινωνίας με την οποία συμβιούμε. Τα διεθνή προβλήματα είναι πολύ πιο σύνθετα από τον απλοϊκό τρόπο με τον οποίο τα προσλαμβάνουμε. Η έννοια του εθνικού κράτους δέχθηκε –και δέχεται– πιέσεις, αλλά μέχρι στιγμής δεν βρέθηκε κάποια άλλη, σύγχρονη μορφή πολιτειακής οργάνωσης που να εγγυάται κοινωνικά, ανθρώπινα και ατομικά δικαιώματα καλύτερα από το εθνικό κράτος.

Οι υπερεθνικοί θεσμοί, όπως η Ευρωπαϊκή Ένωση, συμπληρώνουν τις εθνικές δυνατότητες.

10. Αν δει κανείς ψύχραιμα το θέμα της προσέγγισης με τη γειτονική χώρα από την οπτική γωνία όσων θέλουν να βρεθεί λύση στο πρόβλημα, η κυβέρνηση δεν το διαχειρίζεται καλά δημοσίως. Είτε δεν έχει τα κατάλληλα πρόσωπα, είτε διότι λειτουργεί με την εμπειρία της διαχείρισης –και χειραγώγησης– της κοινής γνώμης στα μνημόνια και την πολιτική που ανέπτυξε μέχρι σήμερα. Στην κυβέρνηση πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι:

11. Το Σκοπιανό δεν είναι όπως το ζήτημα της οικονομίας. Στο Σκοπιανό ακόμη και πολλοί δικοί της οπαδοί και ψηφοφόροι έχουν διαφορετική αντίληψη από αυτήν που είχε το 4% του πρωταρχικού ΣΥΡΙΖΑ. Για λόγους που δεν είναι της παρούσης στιγμής, ένα μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας νιώθει πως θα απολέσει την ταυτότητά του με μια λύση σαν και αυτήν στην οποία αντιτίθεται. Στους ανθρώπους αυτούς δεν επιβάλλεις αυτό που φοβούνται. Προσπαθείς να τους εξηγήσεις. Διαφορετικά θα τους βρεις μπροστά σου.

12. Με αυτόν τον κόσμο ο διάλογος δεν μπορεί να είναι πολωτικός. Χρειάζεται μια νηφάλια και πειστική συνομιλία. Ενδεχομένως, το αποτέλεσμα να μην είναι και τότε το επιθυμητό. Αλλά η πόλωση σίγουρα θα δημιουργήσει περισσότερο δυσάρεστες καταστάσεις.

13. Η κυβέρνηση και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχουν την ίδια ιδεολογική ηγεμονία στην ελληνική κοινωνία, όπως το πρώτο διάστημα που το κόμμα ήρθε στην εξουσία. Ο λόγος του όχι μόνο δεν γίνεται...

Η συνέχεια του άρθρου στο Pontos-news