Μπορούσαν να ζουν με τα σύμβολα και τα συνθήματά του, χωρίς να κινδυνεύουν από την αιματηρή πραγματικότητα που αυτά αντανακλούσαν.
Μπορούσαν να ανήκουν στη Δύση με τόση ασφάλεια, ώστε να φαντασιώνονται την Ανατολή.
Αυτό το ψυχοπολιτικό υπόστρωμα νομιμοποιεί τον Κοντονή.
Γλιτώσαμε τον Υπαρκτό.
Αλλά διαβιούμε ακόμη υπό το καθεστώς του Ανύπαρκτου.
Σταύρος Κοντονής: Ανύπαρκτος
Μιχάλης Τσιντσίνης
Το ψήφισμα του 2009, με το οποίο το Ευρωκοινοβούλιο κήρυξε την 23η Αυγούστου ημέρα μνήμης για τα θύματα του ολοκληρωτισμού, αναφέρεται και στην Ελλάδα. Την αναφέρει, μαζί με την Ισπανία και την Πορτογαλία, ως θεσμικό success story. Η ένταξή των τριών χωρών, που είχαν υποφέρει από δικτατορίες, στην ευρωπαϊκή κοινότητα «βοήθησε», λέει το ψήφισμα, «στην εδραίωση της δημοκρατίας στον ευρωπαϊκό Νότο».
Το πρώτο βήμα διεύρυνσης του ευρωπαϊκού εγχειρήματος ήταν ο Νότος. Το δεύτερο ήταν η εξάπλωση στο ανατολικό ήμισυ της ηπείρου, για το οποίο το 1945 δεν ήταν χρονιά απελευθέρωσης, αλλά έναρξης μιας νέας κατοχής. Χώρες που είχαν τη γεωγραφική ατυχία της Εσθονίας έζησαν τρεις κατοχές: πρώτα σοβιετική, μετά ναζιστική, μετά ξανά σοβιετική. Γι’ αυτές τις χώρες η ένταξη στην Ε.E. δεν είχε απλώς τον χαρακτήρα επωφελούς συνεταιρισμού. Είχε τη σημασία της ιστορικής τους παλιννόστησης στην όντως Ευρώπη. Και, αντίστοιχα, για την Ενωση η υποδοχή αυτών των χωρών στο θεσμικό της κεκτημένο σήμαινε την ιστορική της δικαίωση.
Το γεγονός ότι ο Σταύρος Κοντονής ανήκει σε εκείνους που δεν συμμερίζονται αυτή την ιστορική ανάγνωση δεν ήταν, βέβαια, έκπληξη. Δεν ήταν έκπληξη ούτε ο διδακτικός του τόνος προς τους Εσθονούς ούτε η αδυναμία του να διακρίνει ότι, όταν μιλάμε για τις ομοιότητες ναζισμού και κομμουνισμού, δεν συγκρίνουμε τάχα ιδεολογίες. Συγκρίνουμε καθεστώτα. Καθεστώτα που είχαν κοινά δομικά χαρακτηριστικά, ανεξαρτήτως των καταστατικών «θεολογιών» τους.
Το ερώτημα δεν είναι μόνο «ιδεολογικό». Δεν είναι μόνο αν ορθώς πιστεύει ό,τι πιστεύει η Αριστερά. Το επιπλέον ερώτημα είναι αν νομιμοποιείται η ημιαριστερή κυβέρνηση να μετατρέπει τη δογματική της κλίση σε εξωτερική πολιτική. Νομιμοποιείται ο υπουργός να απομονώνει για λόγους ιδεολογικούς τη χώρα στην Ε.Ε., ισχυριζόμενος ότι έτσι εκφράζει τις αξίες του ελληνικού λαού;
Δεν πρέπει να βιαστεί κανείς να πει ότι δεν νομιμοποιείται. Τον νομιμοποιεί η ανάγκη που το 2009 καθοδήγησε τους ευρωβουλευτές ακόμη και της συντηρητικής παράταξης να μη στηρίξουν το ψήφισμα για τα θύματα του ολοκληρωτισμού. Τον νομιμοποιεί η σημερινή στάση του ΠΑΣΟΚ που περιορίστηκε σε μια μυξο-υπεκφυγή του εκπροσώπου του περί αποφυγής δυσάρεστων διχασμών. Τον νομιμοποιούν όλα αυτά τα συμπτώματα της πολιτικής κουλτούρας που έχει εμπεδώσει ως ταμπού τη διάκριση υπέρ της μιας από τις εκδοχές του ολοκληρωτισμού.
Εχοντας αποφύγει τον Υπαρκτό, οι μεταπολιτευτικές γενιές βίωσαν τον κομμουνισμό ως συνδικαλιστική αναψυχή. Μπορούσαν να ζουν με τα σύμβολα και τα συνθήματά του, χωρίς να κινδυνεύουν από την αιματηρή πραγματικότητα που αυτά αντανακλούσαν. Μπορούσαν να ανήκουν στη Δύση με τόση ασφάλεια, ώστε να φαντασιώνονται την Ανατολή. Αυτό το ψυχοπολιτικό υπόστρωμα νομιμοποιεί τον Κοντονή. Γλιτώσαμε τον Υπαρκτό. Αλλά διαβιούμε ακόμη υπό το καθεστώς του Ανύπαρκτου.
Καθημερινή
Έλα όμως κυρ. Μιχάλη, που αυτό "το ψυχοπολιτικό υπόστρωμα που νομιμοποιεί τον Κοντονή" όλως περιέργως υφίσταται και σε άλλα 20 κράτη που είναι και η αφρόκρεμα της Ευρώπης, τα οποία έγραψαν εις τα παλαιότερα των υποδημάτων τους της πονηρές υστερίες των Εσθονών, σνομπάροντας την εκδήλωση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΥΓ
Μέχρι στιγμής δεν υπάρχει σαφής ενημέρωση αν ο υπαρκτός Άδωνις συμμετείχε ώς παρατηρητής για να φαίνονται πολλοί.
Και ομως, οι ανθρωποι πρεπει να ασχολουμαστε με τα απολιθωματα γιατι αλλιως υπαρχει ο κινδυνος να τα ξαναζησουμε.Ισως οχι με την ιδια μορφη, αλλα μεταλλαγμενα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕιδικα τωρα που ο πλανητης περναει κριση και ο λαικισμος ανθει...
-Ο κ. Τσιντσίνης συντάκτης του άρθρου αυτού διερωτάται «αν νομιμοποιείται ο Έλληνας υπουργός να απομονώσει τη χώρα για λόγους ιδεολογικούς τη χώρα στην ΕΟΚ ισχυριζόμενος ότι έτσι εκφράζει τις αξίες του Ελληνικού λαού».
ΑπάντησηΔιαγραφή-Υποθέτω ότι ο δημοσιογράφος της έγκριτης Καθημερινής ή έγραψε το άρθρο του πριν τις 23/8 ή το έγραψε σήμερα στις 24/8, οπότε αγνόησε ή δεν έμαθε τα συμβάντα στην Εσθονία στις 23/8
-Λοιπόν στην σύναξη που έγινε στην Εσθονία η οποία για ένα εξάμηνο έχει την «προεδρία» της Ευρωπαϊκής Ένωσης συμμετείχαν μόνο 8 από τις 27 χώρες, Δηλαδή το ποσοστό συμμετοχής ήταν κάτω από το 30%. Οι χώρες Εσθονία Λιθουανία Λετονία, Ουγγαρία, Τσεχία, Σλοβακία, Πολωνία,Κροατία με πληθυσμό γύρω στα 70-75 εκατομμύρια δηλαδή γύρω στο 15% των κατοίκων της ΕΕ ήταν οι μόνες που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα της Εσθονίας.Επομένως έχουμε μια αποτυχημένη συνάντηση όπου η συντριπτική πλειοψηφία των χωρών της ΕΕ αρνήθηκε την συμμετοχή στο κάλεσμα
-Ο Έλληνας υπουργός δεν «απομόνωσε τη χωρά στην ΕΕ» γιατί πολύ απλά η χώρα μας μαζί με άλλες 18 χώρες απείχε.
-Ο Έλληνας υπουργός έπραξε σύμφωνα την θέση που εξέφρασαν το 2009 οι 22 από τους 24 βουλευτές του Ευρωκοινοβουλίου.Αυτοί οι 22 κάλυπταν όλες τις πολιτικές δυνάμεις της χώρας μας.
-Αυτά τα λίγα εκτιμώ ότι αρκούν για να συμπεράνω ότι με το άρθρο αυτό ο κ.Τσιντσινής αδικεί την Καθημερινή