Η νηστική κότα και η αποθήκη με σιτάρι

ΣΕΝΕΡ ΛΕΒΕΝΤ

Ακουσες, Ελληνοκύπριε αδελφέ; Είσαι μια κότα. Μια νηστική κότα! Νομίζεις ότι βρίσκεσαι σε αποθήκη με σιτάρι. Όσο σιτάρι υπάρχει, θες να το φας...
Ακουσες, Ελληνοκύπριε αδελφέ; Είσαι μια κότα. Μια νηστική κότα! Νομίζεις ότι βρίσκεσαι σε αποθήκη με σιτάρι. Όσο σιτάρι υπάρχει, θες να το φας και να το καταβροχθίσεις. Δεν σφάξανε. Άντε να δούμε, ξου από δω. Φύγε από αυτή την αποθήκη. Δεν θα σε αφήσω να πάρεις το παραμικρό. Μην ξεχνάς ότι με λένε Ταγίπ Ερντογάν. Ο Ατατούρκ ήταν μέθυσος. Έπινε ρακί. Έτρωγε φιστίκια. Στραγάλια. Τα έκανε θάλασσα μπροστά μου. Χάσου από μπροστά μου να μην σε βλέπω. Μην μου κάνεις κόλπα. Κοίτα, σου το είπε και ο Μουσταφά μας. Καθυστερείς την υπόθεση. Ακολουθείς λάθος δρόμο. Ξύλο θέλεις, ξύλο. Όπως μπήκα στη Συρία και στο Ιράκ, θα μπω τώρα και στη δική σου χώρα και θα δεις τι θα πάθεις. Ούτε Λεμεσός θα μείνει, ούτε Πάφος.
Οι δικοί μας έκαναν γαϊδουριά και δεν προχώρησαν λίγο ακόμα. Έπρεπε να ήμουν εγώ. Θα σου έδειχνα. Να μην με λένε άνδρα αν δεν αναρτήσω μια σημαία του Ταγίπ στο τείχος του Μπαϊρακτάρη στην πλατεία Ελευθερίας. Να μην με λένε μουλά. Είσαι μια νηστική κότα. Άντε, εμπρός μαρς, ξεκουμπίσου από αυτή την αποθήκη με σιτάρι. Αν αμολήσω τους πετεινούς κάηκες. Ύστερα δεν ανακατεύομαι. Ξέρεις τους πετεινούς μας. Έτσι κανόνισε, πρόσεχε τι κάνεις. Μην μου λες πούρι-πούρι. Τι, μωρέ, μας νομίζεις βλάκες; Μήπως άδικα ποτίσαμε αυτά τα χώματα με το αίμα των πεσόντων; Άδικα, ε; Πρώτα τα ποτίσαμε με αίμα πεσόντων και τώρα με νερό. Οι πρόγονοί μου έκαναν ό,τι ήθελαν εκεί για 300 χρόνια. Γίνεται να σου τα αφήσω ποτέ;
Και κοίτα μάλιστα τι άλλα χουνέρια κάνεις εκτός από την αποθήκη με το σιτάρι. Βάζεις εκείνη την κυπριακή σημαία πάνω στο κράτος μου στον βορρά και τρέχεις στην Ευρώπη σάμπως και είναι δικό σου ολόκληρο το νησί. Μην με αναγκάσεις να το πω. Σου το λέω για τελευταία φορά. Είτε θα ακούσεις τον δικό μας τον Μουσταφά και θα δεχτείς αυτά που σου λέει, είτε θα πάρεις εσύ τον δρόμο σου και εμείς τον δικό μας. Μην μας αναγκάσεις να βγάλουμε από την τσέπη το σχέδιο β’. Αρκέσου με τα λίγα. Μην στενάζεις, έστω και αν τα περισσότερα μείνουν σε εμάς. Δεν ντρέπεσαι να κάνεις καβγά για το έδαφος, καβγά για τις περιουσίες; Αυτός ο ντουνιάς είναι ψεύτικος. Υπάρχει και ο θάνατος. Δεν σου το είπαν καθόλου ότι ψεύτικη είναι και η περιουσία; Μήπως έχει τσέπες το σάβανο; Διάσκεψη, ρε κύριε, διάσκεψη. Άκουσε τον Μουσταφά. Αλλιώς δεν θα πιει ξανά ζιβανία μαζί σου. Άλλωστε, απαγορευμένο είναι εκείνο το καταραμένο το ποτό. Ο δικός σου ο Χριστός δεν ξέρει, αλλά ο δικός μου ο Μωάμεθ ξέρει. Επέμενε να λέει «είμαι γιος του Θεού», σας ξεγέλασε όλους και σταυρώθηκε βλακωδώς. Ε, τι να κάνει δηλαδή ο ανήμπορος ο βασιλιάς. Ο ελεήμων Πόντιος Πιλάτος. Τι να έκανε αν δεν τον καταδίκαζε. Κοίτα, τώρα και εγώ καίγομαι από επιθυμία να κρεμάσω στο σχοινί αυτούς εδώ. Θα κρεμάσω όσους δεν πετροβολούν τους διαβόλους, όσους δεν πιστεύουν στα πνεύματα, στις νεράιδες και ότι οι γυναίκες είναι διάβολοι, καθώς και όσους λένε ψέματα ότι την Αμερική την ανακάλυψε ο Κολόμβος. Μην νομίζεις ότι ξέχασα την Κύπρο επειδή έχω πολλές δουλειές στο κεφάλι μου. Μην τριγυρνάς συνεχώς σε εκείνη την αποθήκη με σιτάρι όπως τη νηστική την κότα. Αν αμολήσω τους πετεινούς κάηκες. Αλλά στάσου τώρα, πρώτα να φροντίσω αυτούς τους εξαθλιωμένους Σύρους πρόσφυγες, να ανοίξω τις πόρτες και μετά να τους φορτώσω στην Ευρώπη. Είπα ότι σου το λέω για τελευταία φορά. Δεν θα το πω άλλη. Να το ακούσουν οι κότες στη Λάρνακα, στη Λεμεσό και στην Πάφο. Βγες από εκείνη την αποθήκη. Συνετίσου. Μην με σκοτίζεις άλλο. Αλλιώς δεν θα φταίω εγώ!