Πώς πολεμούσαν στην τουρκική εισβολή 16χρονοι εθελοντές Ελληνοκύπριοι με αυτοθυσία δίπλα στους στρατιώτες της ΕΛΔΥΚ…
Του Τάσου Κ. Κοντογιαννίδη
Η πληγή, από την τουρκική εισβολή στην Κύπρο το 1974, εξακολουθεί μετά από 41χρόνια να είναι ανοικτή, να αιμορραγεί και δε λέει να κλείσει, γιατί έτσι θέλουν οι μεγάλες δυνάμεις (ΗΠΑ) εξυπηρετώντας τα συμφέροντας τους. Αυτοί έδωσαν το πράσινο φως στον Ιωαννίδη να ανατρέψει τον Μακάριο και αυτοί ενεθάρρυναν μετά τον Ετσεβίτ να εισβάλει στην Κύπρο.
Το αποκάλυψε αρκετά χρόνια αργότερα, ο αμερικανός υφυπουργός εξωτερικών Ζόζεφ Σίσκο σε τουρκοκυπριακό ραδιοσταθμό. Άλλωστε όταν εκδηλώθηκε η τουρκική εισβολή ο Ιωαννίδης απευθυνόμενος στον Σίσκο του είπε: « Μας εξαπατήσατε», γιατί, όταν θα ανέτρεπε τον Μακάριο, για να κάμψει τους δισταγμούς Γκιζίκη, Μπονάνου, τους είπε: «οι ΗΠΑ με διαβεβαίωσαν ότι η Τουρκία δεν θα επέμβει...»
Το 1999, ο Τζαίημς Κάλλαχαν, υπουργός εξωτερικών της Αγγλίας την περίοδο της εισβολής, σε συνέντευξη του στους «Τάϊμς» του Λονδίνου, αποκάλυψε ότι «η κυβέρνηση του είχε αποστείλει στρατιωτικές δυνάμεις στην Κύπρο για να αποτρέψει την τουρκική εισβολή αλλά τις εμπόδισαν οι ΗΠΑ!..»
Ο Κρητικός απόστρατος συνταγματάρχης Νίκος Νικολούδης, άνθρωπος του καθήκοντος, λίγο πριν φύγει για το τελευταίο του ταξίδι και να συναντήσει ψηλά στους ουρανούς τους νεκρούς συναδέλφους του, μου διηγήθηκε: « Το βράδυ της παραμονής της εισβολής, επισκέφθηκε στο 3ο Επιτελικό Γραφείο του ΓΕΕΦ ένας αξιόλογος πληροφοριοδότης, έλεγε και ικέτευε τον αρχηγό και τους επιτελείς, αλλά κανείς δεν του έδινε σημασία. Μου είπε, «πέστους, παρακάλεσέ τους να κάνουν κάτι γιατί τα πράγματα είναι άσχημα, επίκειται εισβολή!».
«Παρέμεινα στο ΓΕΕΦ ως το πρωί. Τα ξημερώματα άρχισε μία έντονη κινητικότητα. Τα σήματα έρχονταν και έφευγαν με ταχύτητα. Οι προκεχωρημένες μονάδες και τα κλιμάκια της ΚΥΠ ειδοποιούσαν ότι ο τουρκικός στόλος πλέει νοτίως προς Κύπρο. Η Αθήνα καθησύχαζε: «Μην ακούτε τι λένε, οι Τούρκοι δεν θα εισβάλουν, κάνουν άσκηση…». Όμως εμείς βλέπαμε άλλα πράγματα. Την τουρκική αεροπορία να βομβαρδίζει στρατιωτικούς στόχους γύρω από τη Λευκωσία…
Είχε χαράξει. Έβγαλα το κεφάλι μου από το παράθυρο και έριξα μια ματιά προς την Μια Μηλιά και ξαφνικά βλέπω στον τουρκικό τομέα αλεξιπτωτιστές να πέφτουν από τουρκικά αεροπλάνα. Αναστατωθήκαμε αλλά και εκνευριστήκαμε για τον καθησυχασμό της Αθήνας. Θα πρέπει να ήταν ή ηλίθιοι, ή αφελείς, ή προδότες, ή και τα τρία μαζί!»
Μισή ώρα μετά, το 281 Τ.Π και το 285 Τ.ΜΧ με τους διοικητές τους αντισυνταγματάρχες Παπαθανασίου και Μπούτο, μαζί και ο ξάγρυπνος Νικολούδης, σπεύδουν με έναν ουλαμό αρμάτων της 23ΕΜΑ προς την Κερύνεια. «Στο χωριό Κοντεμένος η φάλαγγα δέχεται σφοδρή επίθεση από την Τουρκική Αεροπορία με βόμβες Ναπάλμ και ρουκέτες. Ο δρόμος οργώθηκε και γέμισε με πτώματα. Το θέαμα ήταν τραγικό. Αυτοκίνητα αναποδογυρισμένα να καίγονται., πυρομαχικά να εκρήγνυνται από την φωτιά, στρατιώτες, αλλά και πολίτες που περνούσαν με τα Ι.Χ. αυτοκίνητά τους καμένοι πάνω στο τιμόνι από τις βόμβες Ναπάλμ. Δυο στρατιώτες που έσπευσαν συρόμενοι να κρυφτούν κάτω από παρακείμενη γέφυρα, δεν πρόλαβαν. Η φλόγα του Ναπάλμ τους κατέκαψε! Έντονη παντού η οσμή της καμένης σάρκας. Η κόλαση του Δάντη ξεπρόβαλε μπροστά στα μάτια μου. Δεν ήξερες τι να κάνεις. Να προφυλαχθείς, ή να τρέξεις, να περιθάλψεις κάποιον τραυματία… Όπου έριχνες την ματιά σου έβλεπες πτώματα, τραυματίες με κομμένα τα πόδια ή τα χέρια, να μουγκρίζουν από τον πόνο να εκλιπαρούν και να καλούν σε βοήθεια. Ανάμεσα στους νεκρούς και ο Μπούτος…»
Θύμιζε «Μάχη της Κρήτης»
«Ενθυμούμαι, έλεγε ο Νικολούδης, τον ηρωισμό των κατοίκων της Μιας Μηλιάς, ανατολικά της Λευκωσίας, όπου έπεσαν περίπου 100 τούρκοι αλεξιπτωτιστές. Μόλις είδαν να πέφτουν από το μεταγωγικό, όρμισαν με ενθουσιασμό εναντίον τους, με καραμπίνες, σκότωσαν 80 πριν πέσουν στο έδαφος, 13 όταν έπεσαν, 6 διέφυγαν κι ένας συνελήφθη αιχμάλωτος. Το παράτολμο εγχείρημα τους, θύμιζε τους Κρητικούς στο Μάλεμε εναντίον των Γερμανών το ’41… Πώς μπορείς να ξεχάσεις τον 16χρονο εθελοντή της ΕΟΚΑ, Κώστα Μήτσιγκα, που παρά τις προτροπές μου να φύγει γιατί κινδυνεύει, με ένα παλιό όπλο μπήκε στη πρώτη γραμμή πολέμησε γενναία και έπεσε ηρωϊκώς μαχόμενος….»
Η πληγή, από την τουρκική εισβολή στην Κύπρο το 1974, εξακολουθεί μετά από 41χρόνια να είναι ανοικτή, να αιμορραγεί και δε λέει να κλείσει, γιατί έτσι θέλουν οι μεγάλες δυνάμεις (ΗΠΑ) εξυπηρετώντας τα συμφέροντας τους. Αυτοί έδωσαν το πράσινο φως στον Ιωαννίδη να ανατρέψει τον Μακάριο και αυτοί ενεθάρρυναν μετά τον Ετσεβίτ να εισβάλει στην Κύπρο.
Το αποκάλυψε αρκετά χρόνια αργότερα, ο αμερικανός υφυπουργός εξωτερικών Ζόζεφ Σίσκο σε τουρκοκυπριακό ραδιοσταθμό. Άλλωστε όταν εκδηλώθηκε η τουρκική εισβολή ο Ιωαννίδης απευθυνόμενος στον Σίσκο του είπε: « Μας εξαπατήσατε», γιατί, όταν θα ανέτρεπε τον Μακάριο, για να κάμψει τους δισταγμούς Γκιζίκη, Μπονάνου, τους είπε: «οι ΗΠΑ με διαβεβαίωσαν ότι η Τουρκία δεν θα επέμβει...»
Το 1999, ο Τζαίημς Κάλλαχαν, υπουργός εξωτερικών της Αγγλίας την περίοδο της εισβολής, σε συνέντευξη του στους «Τάϊμς» του Λονδίνου, αποκάλυψε ότι «η κυβέρνηση του είχε αποστείλει στρατιωτικές δυνάμεις στην Κύπρο για να αποτρέψει την τουρκική εισβολή αλλά τις εμπόδισαν οι ΗΠΑ!..»
Ο Κρητικός απόστρατος συνταγματάρχης Νίκος Νικολούδης, άνθρωπος του καθήκοντος, λίγο πριν φύγει για το τελευταίο του ταξίδι και να συναντήσει ψηλά στους ουρανούς τους νεκρούς συναδέλφους του, μου διηγήθηκε: « Το βράδυ της παραμονής της εισβολής, επισκέφθηκε στο 3ο Επιτελικό Γραφείο του ΓΕΕΦ ένας αξιόλογος πληροφοριοδότης, έλεγε και ικέτευε τον αρχηγό και τους επιτελείς, αλλά κανείς δεν του έδινε σημασία. Μου είπε, «πέστους, παρακάλεσέ τους να κάνουν κάτι γιατί τα πράγματα είναι άσχημα, επίκειται εισβολή!».
«Παρέμεινα στο ΓΕΕΦ ως το πρωί. Τα ξημερώματα άρχισε μία έντονη κινητικότητα. Τα σήματα έρχονταν και έφευγαν με ταχύτητα. Οι προκεχωρημένες μονάδες και τα κλιμάκια της ΚΥΠ ειδοποιούσαν ότι ο τουρκικός στόλος πλέει νοτίως προς Κύπρο. Η Αθήνα καθησύχαζε: «Μην ακούτε τι λένε, οι Τούρκοι δεν θα εισβάλουν, κάνουν άσκηση…». Όμως εμείς βλέπαμε άλλα πράγματα. Την τουρκική αεροπορία να βομβαρδίζει στρατιωτικούς στόχους γύρω από τη Λευκωσία…
Είχε χαράξει. Έβγαλα το κεφάλι μου από το παράθυρο και έριξα μια ματιά προς την Μια Μηλιά και ξαφνικά βλέπω στον τουρκικό τομέα αλεξιπτωτιστές να πέφτουν από τουρκικά αεροπλάνα. Αναστατωθήκαμε αλλά και εκνευριστήκαμε για τον καθησυχασμό της Αθήνας. Θα πρέπει να ήταν ή ηλίθιοι, ή αφελείς, ή προδότες, ή και τα τρία μαζί!»
Μισή ώρα μετά, το 281 Τ.Π και το 285 Τ.ΜΧ με τους διοικητές τους αντισυνταγματάρχες Παπαθανασίου και Μπούτο, μαζί και ο ξάγρυπνος Νικολούδης, σπεύδουν με έναν ουλαμό αρμάτων της 23ΕΜΑ προς την Κερύνεια. «Στο χωριό Κοντεμένος η φάλαγγα δέχεται σφοδρή επίθεση από την Τουρκική Αεροπορία με βόμβες Ναπάλμ και ρουκέτες. Ο δρόμος οργώθηκε και γέμισε με πτώματα. Το θέαμα ήταν τραγικό. Αυτοκίνητα αναποδογυρισμένα να καίγονται., πυρομαχικά να εκρήγνυνται από την φωτιά, στρατιώτες, αλλά και πολίτες που περνούσαν με τα Ι.Χ. αυτοκίνητά τους καμένοι πάνω στο τιμόνι από τις βόμβες Ναπάλμ. Δυο στρατιώτες που έσπευσαν συρόμενοι να κρυφτούν κάτω από παρακείμενη γέφυρα, δεν πρόλαβαν. Η φλόγα του Ναπάλμ τους κατέκαψε! Έντονη παντού η οσμή της καμένης σάρκας. Η κόλαση του Δάντη ξεπρόβαλε μπροστά στα μάτια μου. Δεν ήξερες τι να κάνεις. Να προφυλαχθείς, ή να τρέξεις, να περιθάλψεις κάποιον τραυματία… Όπου έριχνες την ματιά σου έβλεπες πτώματα, τραυματίες με κομμένα τα πόδια ή τα χέρια, να μουγκρίζουν από τον πόνο να εκλιπαρούν και να καλούν σε βοήθεια. Ανάμεσα στους νεκρούς και ο Μπούτος…»
Θύμιζε «Μάχη της Κρήτης»
«Ενθυμούμαι, έλεγε ο Νικολούδης, τον ηρωισμό των κατοίκων της Μιας Μηλιάς, ανατολικά της Λευκωσίας, όπου έπεσαν περίπου 100 τούρκοι αλεξιπτωτιστές. Μόλις είδαν να πέφτουν από το μεταγωγικό, όρμισαν με ενθουσιασμό εναντίον τους, με καραμπίνες, σκότωσαν 80 πριν πέσουν στο έδαφος, 13 όταν έπεσαν, 6 διέφυγαν κι ένας συνελήφθη αιχμάλωτος. Το παράτολμο εγχείρημα τους, θύμιζε τους Κρητικούς στο Μάλεμε εναντίον των Γερμανών το ’41… Πώς μπορείς να ξεχάσεις τον 16χρονο εθελοντή της ΕΟΚΑ, Κώστα Μήτσιγκα, που παρά τις προτροπές μου να φύγει γιατί κινδυνεύει, με ένα παλιό όπλο μπήκε στη πρώτη γραμμή πολέμησε γενναία και έπεσε ηρωϊκώς μαχόμενος….»
Πάρτε μια γεύση προδοσίας για την καταστροφή του 286 μηχανοκινήτου τάγματος πεζικού. Από τα 24 BTR που ξεκίνησαν για τον χώρο απόβασης έφτασαν μόνο 6!Το αρχικό σχόλιο μου έγινε στο αντίστοιχο δημοσίευμα στο http://chalarisargiris.blogspot.com/ Δεν είναι πρόθεση μου να αμφισβητώ κανένα , εντόπισα την απουσία λίστας τραυματιών ,έχω μιλήσει δυο φορές , σε διαφορετικό χρόνο , με τον τραυματία [ακόμη τα βλήματα είναι στο σώμα του ] στην δεύτερη επιδρομή στην περιοχή του χωριού ασώματος , διαβιβαστή , του διοικητή του 286 ΜΤΠ , Αν/χη 1974 Γεώργιο Μπούτο , και οικογενειακό μου φίλο κύριο Νίκο από την ψημολόφου , μου ανέφερε ότι το σήμα ,μετακίνησης από το ΓΣΠ Λευκωσίας προς Κερύνεια ήρθε έγκαιρα , όμως καθόριζε χρόνο αναχώρησης , πρωινή ώρα ,ο διοικητής διαμαρτυρήθηκε έντονα ,δεν εισακούστηκε . ο διαβιβαστής κύριος Νίκος αφέθηκε αιμόφυρτος , στον ασώματο . ότι απέμεινε από την μονάδα , συνέχισε προς τον χώρο της απόβασης .σήμερα είναι καλά επανήλθε στην Κύπρο . μου ανέφερε επίσης για την πρώτη επιδρομή στον κοντεμενο , ότι το τάγμα πεζικού που προηγείτο[πήρε από ότι φαίνεται και αυτό προδοτικά , ακατάλληλη ώρα αναχώρησης] κτυπήθηκε από την αεροπορία και έκλεισε την μοναδική δίοδο – διέξοδο , ένα γεφυράκι και ακινητοποιήθηκε .Έτσι όλοι υποχρεώθηκαν , στο κατάντημα μιας ακινητοποιημένης φάλαγγας ,ένας ακίνητος εύκολος στόχος .έρμαιο στην τούρκικη αεροπορία , δυστυχώς είναι πολλές οι συνιστώσες της προδοσίας .σε περίπτωση αμφισβήτησης θα επανέλθω μετά από μελέτη λέξη προς λέξη κόμμα προς κόμμα ,και διαβούλευση με τον τραυματία .την προδοσία σε έκταση την ξέρουμε καλύτερα οι ανεξάρτητοι ,αμερόληπτοι βετεράνοι πολέμου 1974 ,οι ερευνητές βοηθούν αλλά υστερούν ,όχι γιατί έχουν κακή πρόθεση ,αλλά και εμείς που τα ζήσαμε δεν ήμασταν παντού .
ΑπάντησηΔιαγραφήΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ 1974 ΕΠΙΣΤΡΑΤΟΣ ΚΑΤΑΔΡΟΜΕΑΣ 32 Μ.Κ
Κυπριακή δημοκρατία το απόλυτο μηδέν. Έτσι συμπεριφορά έχει απέναντι στους βετεράνους πολέμου , Η Κυπριακή δημοκρατία δεν καταδέχτηκε να μου απαντήσει σε καμιά αίτημα – επιστολή μου ,σαν να μην έφτανε αυτό σε δικό μου πρόβλημα που άπτεται των υπηρεσιών του υπουργείου εσωτερικών ,στάθηκε ανίκανη να εφαρμόσει πρόσφατη διοικητική πράξη που έκδωσε πρωτεύων τμήμα της . στάθηκε ανίκανη να εφαρμόσει το ποινικό δίκαιο και να οδηγήσει ενώπιων δικαστηρίου , σφετεριστή κρατικής γης [δημόσιο δρόμο μέσα σε κατοικημένη περιοχή ] ,αστυνομικός λοχίας μου είπε ξέρεις η νομολογία είναι τέτοια ,που εάν ο δικαιούχος [δηλαδή το κράτος ] δεν έχει παράπονο ,δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε . φυσικά ο λοχίας ,δεν ξέρει τι λέει διότι ,αρμοδιότητα του οποιουδήποτε εμπλεκόμενου τιμήματος ,είναι η διαφύλαξη της κρατικής περιουσίας άλλα και η κατοχύρωση των δικαιωμάτων των πολιτών. Μια ερμηνεία μπορώ να δώσω , επιβουλή εις βάρος των δικαιωμάτων μου . πριν ένα χρόνο κέρδισα δυο δίκες στο επαρχιακό δικαστήριο Λεμεσού με τελικό απολογισμό αντί όφελος τριάντα χιλιάδες εβρο ζημία ,τελειώνω όπως ξεκίνησα Κυπριακή δημοκρατία το απόλυτο μηδέν. Aπο οτι αντιλαμβανομε η υποθεση ειναι μικρη ,σιγουρα δεν κανει για ψηφοθηρια .
ΑπάντησηΔιαγραφήΔυστυχώς οι τουρκοι δεν αλλάζουν,και εμείς οι Έλληνες είμαστε καταδικασμένοι να υπερασπιζόμαστε μονοι παντα τις πατρογονικές μας εστιες."Μόνοι μονω ΘΕΩ!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή