Το τρένο των εξελίξεων

ΒΗΜΑ.Πριν από μερικές ημέρες συναντήθηκαν στη Μόσχα ο ρώσος πρωθυπουργός Βλαντίμιρ Πούτιν και ο ιταλός ομόλογός του, ο πολυσυζητημένος Σίλβιο Μπερλουσκόνι . Παρά τα προσωπικά του προβλήματα στην Ιταλία, ο κ. Μπερλουσκόνι απέδειξε ότι έχει πνεύμα μπίζνεσμαν. Στη ρωσική πρωτεύουσα δεν έχασε τον χρόνο του: υπέγραψε με τον κ. Πούτιν συμφωνία-έκπληξη που προβλέπει τη συντόμευση περίπου κατά τρία χρόνια της αποπεράτωσης του περιβόητου αγωγού φυσικού αερίου South Stream.

Πρόκειται για έργο που ξεκινάει από την Τζούμπα στις βορειοανατολικές ακτές του Ευξείνου Πόντου, τον διασχίζει υποθαλασσίως, φθάνει στο Μπουργκάς της Βουλγαρίας και από εκεί διακλαδώνεται στην Κεντρική Ευρώπη με βασική κατάληξη τη Βόρεια Ιταλία. Το έργο, κόστους περίπου 20 δισ. ευρώ, επρόκειτο να ολοκληρωθεί γύρω στο 2017, αλλά πλέον μετά τη συμφωνία θα λειτουργήσει το 2014.

Αυτό σημαίνει ότι οι Ρώσοι θα ολοκληρώσουν την «ενεργειακή τους απόβαση» στη μεγάλη δυτικοευρωπαϊκή αγορά πριν από οποιονδήποτε άλλον ανταγωνιστή που σιγοντάρουν οι ΗΠΑ (Αζερμπαϊτζάν, Ιράκ, Τουρκμενιστάν) ή που υποβοηθούν διακριτικά οι Ευρωπαίοι παρά την αντίδραση των Αμερικανών (Ιράν).

Για να βοηθήσει σε αυτή την «πρωτιά», ο ιταλός πρωθυπουργός έλαβε ως αντάλλαγμα από τον Βλαντίμιρ Πούτιν αρκετά δισ. κυβικά μέτρα φυσικού αερίου δωρεάν ή σε πολύ χαμηλές τιμές, ενισχύοντας αποφασιστικά την ενεργειακή θέση της Ιταλίας στην ΕΕ.

Παράλληλα, όμως, ο παμπόνηρος Ιταλός, συνεχίζοντας κατά γράμμα ένα έργο που προώθησε αποφασιστικά ο προκάτοχός του Ρομάνο Πρόντι (με τον οποίον υπήρξαν σφοδροί αντίπαλοι!), υπέθαλψε την ιταλική εταιρεία Εdison στο να υπογράψει μια άλλη συμφωνία με την τουρκική Βotas για την επίσπευση της λειτουργίας του αγωγού φυσικού αερίου που ξεκινάει από το Αζερμπαϊτζάν, διέρχεται από την Τουρκία και την Ελλάδα και καταλήγει υποθαλασσίως στην Ιταλία. Θα μου πείτε, τι κακό υπάρχει σε αυτό; Απλούστατα αυτός ο αγωγός, ο ΙΤGΙ, είναι πλήρως ανταγωνιστικός του South Stream και είναι ένας από αυτούς τους οποίους θέλει να υπερφαλαγγίσει χρονικά ο Πούτιν. Φίλος με τον ρώσο πρόεδρο, ο Μπερλουσκόνι και υπογράφει προνομιακές συμφωνίες μαζί του αλλά ταυτόχρονα- μέσα σε ένα δεκαήμερο- προχωρεί και σε στρατηγικές ρυθμίσεις και με τους ανταγωνιστές του Πούτιν, εδραιώνοντας τα ενεργειακά συμφέροντα της χώρας του. Η πολυπλοκότητα της ενεργειακής διπλωματίας σε όλο της το μεγαλείο.

Γιατί τα επισημαίνουμε όλα αυτά; Διότι αμφότεροι οι αγωγοί διέρχονται και από τη χώρα μας, αλλά σε όλες αυτές τις εξελίξεις η Ελλάδα τηρεί αιδήμονα σιωπή και απουσιάζει από τις διεργασίες, παρά το ότι έχει άμεσο συμφέρον.

Στη χώρα μας βρίσκεται μια φρέσκια κυβέρνηση με ισχυρή λαϊκή εντολή και ακριβώς γι΄ αυτό η Ελλάδα θα έπρεπε ήδη να έχει ανεβεί στο τρένο των εξελίξεων. Υπάρχει πάντως ακόμη καιρός.
Α. Γ. Χριστοδουλάκης