1/11/09

Το παράδειγμα της Αγγλίας

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ.Αντιγράφουμε άρθρο του Τζορτζ Μονμπιότ, όπως δημοσιεύτηκε τον περασμένο Μάη στην εφημερίδα «The Guardian» και αναδημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Καθημερινή». Νομίζουμε ότι οι ομοιότητες με τα «αυτοχρηματοδοτούμενα» έργα τύπου ΣΔΙΤ που γίνονται και στην Ελλάδα με τις συμβάσεις παραχώρησης είναι κάτι παραπάνω από εμφανείς, παρά την οπτική του αρθρογράφου από τη σκοπιά της αστικής πολιτικής. Πριν απ' όλα καταδεικνύουν ότι σοσιαλδημοκρατικές και φιλελεύθερες κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο ακολουθούν αυτό το μοντέλο κατασκευής των έργων με γνώμονα την εξυπηρέτηση αποκλειστικά της κερδοφορίας του μεγάλου κεφαλαίου, βάζοντας το λαό να πληρώνει και πολλαπλάσια τα έργα και χαράτσια για τη χρήση τους. Να τι γράφει ο αρθρογράφος:

«Προς στιγμήν, η καρδιά μου πέταξε. Μέχρι να διαβάσω καλά τον τίτλο της χθεσινής Daily Mail είχα την εντύπωση ότι αναφερόταν στο σκανδαλώδες συμβόλαιο αξίας 6,2 δισ. στερλινών για τη διαπλάτυνση του αυτοκινητοδρόμου Μ25. Εκανα λάθος. Η διαφθορά στα μεγάλα έργα στη Βρετανία συνεχίζεται ανενόχλητη, χωρίς να απασχολεί κανένα πρωτοσέλιδο - ούτε και καμία άλλη σελίδα.

Η Εκστρατεία για Καλύτερες Μεταφορές υπολόγισε ότι θα μπορούσαμε να κατασκευάσουμε τους ίδιους δρόμους με 478 εκατ. στερλίνες. Κι όμως, τον Απρίλιο, το επίσημο κόστος του έργου άγγιζε τα 5 δισ. Το πράγμα γίνεται ακόμη χειρότερο. Με κάποιο αδιευκρίνιστο τρόπο, τις τελευταίες 4 εβδομάδες, αποφασίστηκε ότι αντί να δώσουμε 5 δισ. για τη διαπλάτυνση τεσσάρων τμημάτων του αυτοκινητοδρόμου, θα δώσουμε 6,2 δισ. για τη διαπλάτυνση δύο τμημάτων. Μέσω της ιδιωτικής χρηματοδότησης, κοινοπραξίες τραπεζών, κατασκευαστικών εταιρειών και εταιρειών παροχής υπηρεσιών κατασκευάζουν τις δημόσιες υποδομές της χώρας και αναλαμβάνουν τη λειτουργία τους. Η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι αυτό συμφέρει περισσότερο, αλλά στην πραγματικότητα οι αριθμοί πίσω από όλα τα έργα που έχουν γίνει με αυτοχρηματοδότηση είναι μαγειρεμένοι. Η κυβέρνηση αναλαμβάνει τους κινδύνους, ενώ οι εταιρείες δρέπουν τα κέρδη, τα οποία συχνά είναι πολλαπλάσια της αξίας του έργου.

Μια μέρα, αυτή η σπατάλη θα καταστρέψει τα δημόσια οικονομικά μας. Μπροστά της, οι αδικαιολόγητες δαπάνες των βουλευτών μοιάζουν με άσκηση εγκράτειας.

Δυστυχώς, το ζήτημα είναι τόσο περίπλοκο που δεν μπορεί να μετατραπεί σε θέμα για εφημερίδα ταμπλόιντ. Μόνο γράφοντας τις λέξεις "ιδιωτική χρηματοδότηση" χάνεις το 90% των αναγνωστών σου. Τέλος πάντων, αν εξακολουθείτε να διαβάζετε, θα προσπαθήσω να εξηγήσω. Οι εταιρείες που συμμετέχουν στην κοινοπραξία καθυστέρησαν τόσο πολύ τις διαπραγματεύσεις, θέτοντας όλο και πιο εξωφρενικούς όρους, ώστε πλέον η κυβέρνηση να είναι πρόθυμη να πληρώσει οποιοδήποτε τίμημα, αρκεί το έργο να έχει ολοκληρωθεί πριν από τους Ολυμπιακούς του 2012. Η εναλλακτική λύση της αντιμετώπισης του προβλήματος διά της μείωσης του όγκου των ολυμπιακών μετακινήσεων - π.χ. μέσω ακτινωτού δικτύου λεωφορείων - δεν εξετάστηκε καν.

Ενα από τα σταθερά χαρακτηριστικά των έργων που γίνονται με αυτοχρηματοδότηση είναι ότι οι προδιαγραφές τους υπαγορεύονται από τις εταιρείες που επενδύουν σε αυτά. Ετσι, π.χ., το αρχικό έργο της ανακαίνισης των δύο νοσοκομείων του Κόβεντρι, αντί 30 εκατ. στερλινών, μετατράπηκε σε ιδιωτικό έργο για την κατεδάφισή τους και την οικοδόμηση ενός εκ των δύο, με λιγότερες κλίνες, λιγότερους γιατρούς και λιγότερο νοσηλευτικό προσωπικό, αντί 410 εκατ. στερλινών. Το αρχικό έργο ήταν πολύ μικρό για να έλξει τους ιδιώτες επενδυτές. Αντίστοιχα, ένα σύστημα ακτινωτών λεωφορείων προσφέρει μικρά κέρδη. Τα περισσότερα αυτοχρηματοδοτούμενα έργα δεν υπολογίζονται ως δημόσιο χρέος και αυτός είναι ένας λόγος που η κυβέρνηση τα προτιμά. Ενας άλλος είναι ότι με τα έργα αυτά, οι Νέοι Εργατικοί κέρδισαν τη συμπάθεια του επιχειρηματικού κόσμου και κάποιου τμήματος του δεξιού Τύπου.

Κανένας σ' αυτή την κυβέρνηση δεν ανησυχεί για τα μη αναγνωρισμένα χρέη που φορτώνονται οι επόμενες γενιές μέσω των έργων αυτών. Και φυσικά, οι Συντηρητικοί, που επινόησαν την ιδιωτική χρηματοδότηση, δεν έχουν κανένα συμφέρον να την καταργήσουν».


1 σχόλιο:

  1. Η Δύση θέλει να μην υπάρχει κράτος. Η Δύση θέλει το κράτος να είναι μεσίτης των συμφερόντων των Δυτικών εταιριών, και αδύναμο να είναι αιωνίως εξαρτόμενο της Δύσης. Η Δύση κατέστρεψε τους αγρότες, την παραγωγή μας, μας έβαλε μέσα στις πολυκατοικίες και μας έκανε καταναλωτές των δικών τους προϊόντων.

    Το κράτος πρέπει να ελέγχει τους βασικούς τομείς της οικονομίας (ενέργεια, ΔΕΚΟ, ενεργειακοί πόροι, τράπεζες, μεταφορές, διενές εμπόριο, κατασκευές, κτλ). Το κράτος πρέπει να ιδρύσει μία -κρατικά ελεγχόμενη (τουλάχιστον 51%)- κατασκευαστική εταιρία, η οποία θα αναλάβει όλες τις κατασκευές της Ελλάδας, μεγάλα και τοπικά έργα.

    Ο Καποδίστριας πρέπει να καταργηθεί. Η Δύση επιδιώκει με τις περιφέρειες να αποδυναμώσει το Κράτος.

    Δεν χρειαζόμεστε διοικητική αποκέντρωση που αποδυναμώνει το κράτος και δημιουργεί τοπικούς ηγετίσκους και συμφέροντα που χρησιμοποιούνται από μεγαλύτερα συμφέροντα. Αλλά αληθινή αποκέντρωση, και ΚΙΝΗΤΡΑ ώστε οι άνθρωποι να φύγουν από τα διαμερίσματα των πολυκατοικιών και να κατοικήσουν σε μικρές-παραδοσιακές-διάσπαρτες μονοκατοικίες παντού στην ύπαιθρο. Το ίδιο το κράτος πρέπει να κατασκευάζει μονοκατοικίες σε χωράφια και να τα παρέχει με ευνοικούς όρους σε όλους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.