2/11/09

Κοινωνική συμμαχία κατά της τυφλής βίας

Της Ντορας Mπακογιαννη

1988, 1986, 1988. 1984, 1990, 1989. Αυτά είναι τα έτη γέννησης των αστυνομικών που γαζώθηκαν κυριολεκτικά με 100 σφαίρες. Θύματα τυφλής τρομοκρατικής βίας. Πίσω από τις στολές, κορίτσια και αγόρια, πλάι τους γονείς και αδέρφια, μπροστά στα αστυνομικά τμήματα, περαστικοί. Πάνω και πέρα απ’ όλα ένα ιδανικό, εκείνο της ανθρωποκεντρικής δημοκρατίας, μοναδικής κατάκτησης του διαφωτισμού, όπου δεν υπάρχουν πόλεμοι συστημάτων. Ενάντια σε αυτό το ιδανικό η σφαίρα που χτύπησε στον πνεύμονα τη Σοφία την Τρίτη. Οι πέντε σφαίρες που χτύπησαν στην πλάτη τον Παύλο πριν από είκοσι χρόνια. Και αυτοί που κρατούσαν τα όπλα. Τόσο απλά.

Τις τελευταίες ημέρες έχουν χυθεί πολλά κροκοδείλια δάκρυα, όπως δυστυχώς είθισται σε αυτές τις περιπτώσεις. Προκειμένου όμως αυτός ο απαραίτητος –και εν πολλοίς καθυστερημένος– διάλογος να έχει ουσιαστικά αποτελέσματα, οφείλουμε να συμφωνήσουμε πάνω σε κάποιες αυτονόητες παραδοχές, που θα αποτελέσουν τη βάση για μια πολιτική ουσίας και αποτελέσματος.

Χρειάζεται κατ’ αρχάς μια ψύχραιμη εκτίμηση της κατάστασης. Τον τελευταίο έναν χρόνο βιώνουμε όλοι μια απαράδεκτη κατάσταση κοινωνικής ανομίας. Δεν πρόκειται μόνο για τα γεγονότα του περασμένου Δεκεμβρίου. Από τότε ακούμε σε καθημερινή σχεδόν βάση για επιθέσεις σε αστυνομικά τμήματα, επιχειρήσεις και τράπεζες, για εμπρηστικούς μηχανισμούς σε αυτοκίνητα, γραφεία και σπίτια, για κουκουλοφόρους που εφορμούν, καταστρέφουν και φεύγουν.

Για την κατάσταση, η οποία έχει δημιουργηθεί, όλοι έχουμε τις ευθύνες μας. Εμείς της Νέας Δημοκρατίας, που είχαμε και την ευθύνη της διακυβέρνησης του τόπου, αλλά και όλοι όσοι έβρισκαν ως εύκολο δρόμο αντιπολίτευσης το «όχι σε όλα». Δεν θα εξαιρέσω τον εαυτό μου, διότι θεωρώ υποκριτικό να παριστάνουμε τους μετά Χριστόν προφήτες, ό, τι και να έχει λεχθεί πίσω από κλειστές πόρτες. Ούτε θα το θέσω στη βάση του πολιτικού κόστους, διότι αυτό έτσι και αλλιώς το εισπράξαμε ως παράταξη στις περασμένες εκλογές.

Τα μέτρα του τελευταίου εξαμήνου, για τις κουκούλες, τις κάμερες και το DNA, ήταν αναμφισβήτητα σωστά και αναγκαία, μόνο που ήρθαν καθυστερημένα. Υπήρξε ένα θεμελιώδες ζήτημα ουσίας. Με την αναποφασιστικότητα και την ατολμία μας διαρρήξαμε τους δεσμούς εμπιστοσύνης μεταξύ πολιτικής ηγεσίας και Σωμάτων Ασφαλείας. Αναζητήσαμε την απόλυτη ομοφωνία ως προϋπόθεση εύρυθμης λειτουργίας του συστήματος και παραδοθήκαμε αμαχητί στην ηχηρή μειοψηφία, αγνοώντας τη σιωπηλή πλειοψηφία. Εν τέλει, ακούσια, βάλαμε νερό στον μύλο αυτών που υποθάλπουν μια θεωρητικώς «πολιτικά ορθή» στρεβλή κουλτούρα ανοχής.

Η κατάσταση όμως δεν μπορεί και δεν πρέπει να γίνεται ανεκτή από κανέναν. Υπάρχει μια πλατιά κοινωνική πλειοψηφία, οι απαιτήσεις της οποίας δεν μπορούν ούτε να υποτιμώνται ούτε να αγνοούνται. Οφείλουμε να βρούμε τους τρόπους να ανταποκριθούμε σε αυτές.

Είναι αναγκαίο να υπάρξει μια ξεκάθαρη πολιτική και κοινωνική συμφωνία για την προάσπιση των μηχανισμών ασφάλειας. Προκειμένου να γίνει αυτό, πρέπει να πάψουμε να είμαστε όμηροι αντανακλαστικών και στερεοτύπων του παρελθόντος. Δυστυχώς, ως κοινωνία και ως ηγεσία –πολιτική, ακαδημαϊκή, κοινωνική– οδηγηθήκαμε σε μια «δαιμονοποίηση» των εννοιών της ασφάλειας και της τάξης. Υπάρχει, βεβαίως, ιστορική εξήγηση γι’ αυτό, αλλά δεν παύει να είναι μια επικίνδυνη διαστρέβλωση. Ξεχνάμε ότι η δημόσια ασφάλεια και τάξη αποτελεί κοινωνικό αγαθό της Δημοκρατίας. Είναι δικαίωμα και κατάκτηση. Εξίσου σημαντικό με το δικαίωμα στη διαμαρτυρία. Οι δημοκρατικές ελευθερίες ούτε διαβαθμίζονται, ούτε αλληλοαναιρούνται. Οφείλουμε να τις περιφρουρούμε και να τις προασπιζόμαστε όλες. Δημοκρατία a la carte δεν υπάρχει.

Αλλωστε, αξίζει να θυμόμαστε ότι όταν οι μηχανισμοί ασφάλειας της οργανωμένης πολιτείας υπονομεύονται, εκείνοι που πληρώνουν το τίμημα είναι πάντα οι φτωχοί και αδύναμοι. Οι ισχυροί έχουν εναλλακτικές λύσεις, λύσεις που οδηγούν σε άνθηση παρασιτικών φαινομένων, όπως οι «ιδιωτικοί στρατοί» ή οι «μπράβοι» και οι «προστάτες». Δημιουργούνται έτσι δύο κόσμοι: ο ένας ασφαλής, ο άλλος απροστάτευτος.

Είναι, παράλληλα, σημαντικό ως κράτος, αλλά και ως κοινωνία, να πάψουμε να δείχνουμε ανοχή σε φαινόμενα παραβατικότητας, που έχουμε φτάσει να θεωρούμε λογικό να βρίσκονται στην καθημερινή ατζέντα. Το «γκαζάκι της ημέρας», τα κτίρια υπό κατάληψη, η καταστροφή νεοκλασικών κτιρίων ή αγαλμάτων, το λαθρεμπόριο μέρα μεσημέρι στο κέντρο της πόλης, δεν μπορούν να γίνονται ανεκτά. Η ανοχή σε αυτά τα «μικρά» οδηγεί σε μια επικίνδυνη εξοικείωση, σε ένα είδος ανοσίας. Η ανοσία όμως δεν είναι κάτι στατικό. Και τα όρια της ανοχής τεντώνονται ολοένα και περισσότερο. Δημιουργείται έτσι ένας ιδιότυπος μιθριδατισμός στη βία, ο οποίος προκαλεί έναν φαύλο κύκλο ανομίας, που πρέπει επιτέλους να σπάσει.

Ανάλογη θα πρέπει να είναι και η στάση μας στο ζήτημα του πανεπιστημιακού ασύλου. Δεν θα κουραστώ να υπενθυμίζω το αυτονόητο: πρόκειται για άσυλο ιδεών, άσυλο ελευθερίας και δημοκρατίας. Οφείλουμε να το προστατέψουμε. Αλλά δεν κινδυνεύει από την Αστυνομία ούτε βεβαίως από την Πυροσβεστική, που δεν μπορεί να επέμβει ούτε για να περιορίσει τις καταστροφές. Κινδυνεύει από τους «αυτόκλητους θεματοφύλακές» του. Το άσυλο απειλείται από όλους αυτούς που δήθεν το υπερασπίζονται, αλλά στην πραγματικότητα καθημερινά το υπονομεύουν. Καθημερινά το ευτελίζουν σε εφαλτήριο βίας και τρομοκρατίας. Ολοι αυτοί συστηματικά το απονομιμοποιούν στη συνείδηση των πολιτών.

Η Ελλάδα είναι μια ώριμη ευρωπαϊκή δημοκρατία. Καμιά μειοψηφία με κρυμμένα πρόσωπα δεν μπορεί να την απειλήσει. Χρειάζεται όμως να επαγρυπνούμε όλοι για την προστασία της κοινωνικής ειρήνης. Χρειαζόμαστε μια ευρεία κοινωνική συμμαχία. Σε αυτή την προσπάθεια, ο καθένας, από όποια θέση και αν βρισκόμαστε, οφείλει να αναλάβει τις ευθύνες του. Το μήνυμά μας πρέπει να είναι ξεκάθαρο: ο φασισμός δεν θα περάσει.

kathimerini.gr

4 σχόλια:

  1. Αυτά γίνονται όταν ο νταής Χρυσοχοιδης βγαίνει με τσαμπουκά και λέει λέει κατά πάντων …..που πας ορέ μάστορα γυμνός στα τσιβια .!!! Είμαστε όλοι θεατές στο δικό τους παιχνίδι ! Αυτοί που μας κυβερνανε αυτοί τα κάνουν όλα και μετά στα παράθυρα να λύσουμε το πρόβλημα !!! Ξυπνάτε γιατί χανόμαστε ……μας παίρνουν τη ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ και μείς αρμενίζουμε .Πρέπει από κάθε σημαντικό γεγονός που γίνετε να βλέπουμε παραπέρα εμείς ….την ουσία…. Απλά ξέρουν οι κυβερνόντες τέλεια το σύστημα << κάλυψη – απόκρυψη >>.


    ΕΛΛΗΝΑΡΑΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. συμφωνω

    ο φασισμος δεν θα περασει


    h

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Η "τρομοκρατία" είναι οργανωμένη από το ίδιο το κράτος, προκειμένου μετά να δικαιολογήσουν την "ανάγκη" να μας βάλουν το μικροτσίπ! Το ίδιο έκανε και η Τουρκία για να δικαιολγήσει τα γεγονότα του 55 ή εκδιώξεις των Κούρδων.

    Ούτε ένας δεν σας πιστεύει!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Perastika srton teleutaio anonimo
    Christos Voulgaris apo Londino

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.